کد مطلب:31253 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:20

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چرا خداوند به پيامبر آن همه مقامات را بخشيد، اما چرا به انسان هاي ديگر نداده است؟

خدا براي رسانيدن پيام خويش، پيامبراني را از بين مردم برگزيده است و در هر زمان اين شخص برگزيده داراي بالاترين فضائل اخلاقي است و بين مردم زمان خويش عالمترين و با كمالترين و شايستهترين انسان براي رساندن پيام الهي و به دست گرفتن اين مسئوليت بزرگ ميباشد. وي بين مردم به تقوا و علم معروف ميباشد و شايستگي لازم را براي دريافت وحي و به دوش گرفتن بار مسئوليت الهي دارد. طبق نص صريح قرآن بين پيامبر و مردم هيچ تفاوتي از جهت انسان بودن نيست قل انما أنا بشر مثلكم؛ اي پيامبر ما، به مردم بگو: من انساني همانند شما هستم. (1) پس پيامبر، هيچ تفاوتي با انسانهاي ديگر ندارد، مثلاً پيامبر گرامي اسلام (ص) بسان ساير انسانها داراي زندگي عادي و طبيعي بود كه در عين زندگي عادي، با مجاهدت و كوشش فراوان، بندگي خود را به اثبات رساند.

وقتي با چله نشيني در غار حرا و عبادت خدا و محمد امين شدن بين مردم و ترك گناه، شايستگي خود را ثابت كرد و از هر جهت آماده دريافت وحي و پيام خداوند شد در چهل سالگي به پيامبري مبعوث شد. قبل از آن با الهام الهي و ارتباط قلبي با خدا، عمر ميگذراند. مقاماتي كه پيامبر بدانها رسيد، اكتسابي بود، نه اين كه مجبور باشد گناه نكند، بلكه با كمال اختيار، در مسير الهي گام مينهاد، و از ديگر سو، طبق آيه قرآن الله يعلم حيث يجعل رسالته خداوند اين مقام را در جايي قرار ميدهد كه شايستگي لازم فراهم آمده باشد حال در زمان ما ديگر پيامبري مبعوث نميشود، چرا كه دين پيامبر خاتم اديان است. راه وحي تشريعي بسته شده اما راه دل و ضمير خداشناسي باز است و اگر انسان بتواند با خودسازي، هرگونه گناه و پليدي را از خود دور نمايد، بدان جا ميرسد كه ميتواند كاري پيامبر گونه انجام دهد و به مقامي عظيم برسد. براي هر انساني امكان آن است كه به مقام عصمت نايل گردد و عقلاً هيچ محذوري ندارد و عصمت چيزي نيست كه به كسي تفويض شده باشد، بلكه هر كسي ميتواند شايستگي رسيدن به اين مقام را در سايه علم و عمل داشته باشد و به آن دست يابد.

بنابراين اگر افرادي راه خودسازي را شروع كنند، خداوند خود را به آن ها نشان خواهد داد و از بركات و رحمت الهي استفاده مي كنند.

قرآن نقل مي كند: كساني كه مي گويند پروردگار ما الله است، سپس بر گفتة خود استقامت مي كنند و كمترين انحرافي پيدا نمي كنند و آن چه لازمه آن است در عمل و گفتار نشان مي دهند، فرشتگان الهي بر آنان نازل مي شود كه نترسيد و غمگين نباشيد.(2)

برخي از مفسران گفته اند: اين بشارت ها دائمي و مستمر است و انسان مي تواند با انجام كارهاي خوب به مقامي برسد كه فرشتگان با او صحبت كنند و در مشكلات و ناراحتي ها او را كمك نمايند.

پينوشتها:

1. كهف (18) آيه 110.

2. همان، آية 30.